اشعار مسیر کوفه تا شام
حجت الاسلام رضا جعفرِی
خمیده ارتفاع کوهساری
وزیده باد سرد سوگواری
شکسته قامت پر بار طوبی
رسیده موسم پر برگ و باری
گرفته مرگ چشم حیدری را
نشسته خاک روی ذوالفقاری
به روی عرش روی اسم اعظم
به زیر فرش جسم ذات باری
زمین و آسمان صورت به صورت
عرق ریزان ز فرط شرمساری
به روی شانه زخم تازیانه
به دل از عشق امّا زخم کاری
درون مشک ها از اشک لبریز
کویر سینه ها بی آبیاری
نشان هر قدم در این حکایت
ضریح کوچکی در هوشیاری
تمام نیزه ها رحلند این جا
میان این همه یک نیزه قاری
به روی نیزه شد وحی مکرر
مگر جبریل هم این جاست؟ آری
تلاوت می کند چه؟ سوره ی کهف
برای مردم بی بند و باری
وضو باید بگیرم گر چه این جا
به غیر از گریه نبوَد آب جاری
کسی از چشم خشک خویش پرسید
ببین لب تشنه هستم، آب داری؟
نشسته روبروی هم در این بین
دلِ خون من و ابر بهاری
************************
علی اكبر لطیفیان
اسیر كوچه شدن ارزش تو را دارد
سرت كه هست اسیریِ این چنینی هست
من از كنار بزرگان نمی روم هرگز
تو هر كجا بروی باز همنشینی هست
اگر چه سنگ مزاحم شده ست اما جا
برای آن كه به دامانِ من نشینی هست
بیا نشان مده خود را كه سنگ این مردم
درست می خورد آن جا كه مه جبینی هست
دوباره دور و بر محملم شلوغ شده
از این قبیل مكافات تا ببینی هست
اگر حریم تو بی معجرند اما شُكر
در این شلوغی بازار آستینی هست
یكی مقابل نجمه یكی مقابل من
كنار هر سری این جا دلِ غمینی هست
چه دیده است مگر مادرم كه از امشب
مدام پشت سرت ناله ی حزینی هست
تو و تنور، تنور و صدای یك مادر
میان مادر و فرزند بوسه چینی هست
ز راه مانده چهل منزل خراب شده
خدا به خیر نماید چه اربعینی هست
************************
مجید لشکری
با تو تمام حادثه تقدیر می شود
بی تو فضای روضه چه دلگیر می شود
زنگارِ قلب خسته ی آلوده ای چو من
با اشک های ناب تو تطهیر می شود
آتش به جان گریه کُنان شعله می کشد
وقتی حدیث محمل و زنجیر می شود
در اوج رنج های اسارت به هر زمان
ذکر مدامتان، همه تکبیر می شود
در شام و کوفه، خطبه ی جانسوز تو عجیب!
بر قلب دشمنان تو شمشیر می شود
امروز رمز زندگی شیعه بی دریغ
با آن توجّهات تو تعبیر می شود
عباس، مشک، دست، عَلَم، کربلا، حسین
با صبر بی نظیر تو تصویر می شود
هر وقت لب به وصف تو بگشود این حقیر
در حیرتم چه زود زمان دیر می شود
************************
حجت الاسلام رضا جعفری
این پشت بام ها که تو را سنگ می زنند
دارند روی وجه خدا سنگ می زنند
با قصد خورد کردن عکس صفات حق
سوی تمام آیینه ها سنگ می زنند
تو عین آسمانی و این شهر عین خاک
بنگر که از کجا به کجا سنگ می زنند
پس دستۀ بزرگ ابابیل ها کجاست؟
حالا که روی کعبۀ ما سنگ می زنند
از پشت بام ها نتوان گر سؤال کرد
از دست ها بپرس چرا سنگ می زنند
من خطبۀ شکسته برای تو خوانده ام
یعنی که کوفیان به صدا سنگ می زنند
************************
غلامرضا سازگار
حورا و طناب؟ وای بر من!
قرآن و شراب؟ وای بر من!
ناموس پیمبر و کنیزی
در شام خراب؟ وای بر من!
در پیش نگاه چند دختر
چوب و لب باب؟ وای بر من!
پیشانی ماه و ضربت سنگ
خورشید و خضاب؟ وای بر من!
در بزم شراب، کس ندیده
ریزند گلاب، وای بر من!
ده طایر پر شکسته، با هم
بسته به طناب، وای بر من!
گیسوی به خونْ کشیده بر رخ
گردیده حجاب، وای بر من!
کی دیده کسی دهد به قرآن
با چوب جواب، وای بر من!
در بزم شراب قلب زینب
گردیده کباب، وای بر من!
پوشیده سکینه از کف دست
بر چهره نقاب، وای بر من!
شد ظلم به اهل بیت «میثم»
بی حدّ و حساب، وای بر من!
************************
علی اکبر لطیفیان
آورده ام در شهرتان خاکسترم را
آیات باقی ماندۀ بال و پرم را
آورده ام ای کوچه های نامسلمان
مومن ترین فریادهای حنجرم را
دیشب مراعات حسینم را نکردید
در کوفه وا کردید پای مادرم را
من آیه های در حجاب نور هستم
خالی کنید ای چشم ها دور و برم را
نذر سر این کعبه ی بالای نیزه
در شهرتان خیرات کردم زیورم را
من یک نفر در دو تنم اما دو روز است
از دست دادم نیمه ای از پیکرم را
یک نیمه ام را روی دست نیزه بردید
در محمل بی پرده نیم دیگرم را
اما به توحید نگاهم روی نیزه
زیباتر از هر روز دیدم دلبرم را
************************
مهدی نظری
باران سنگ صاعقه تا زد سرت شکست
سنگی زدند روی لبت گوهرت شکست
در ازدحام و هلهله دختران شهر
دیدم غرور شیشه ای دخترت شکست
یادت که هست رفتن عباس را حسین
با رفتنش ستون همه لشکرت شکست
یادم نمی رود ته گودال رفتی و
با ضربه های چکمۀ دشمن پرت شکست
حالا ببین که مثل خودت بین کوچه ها
بال و پر و سر و کمر خواهرت شکست
ما را به نام خارجیان تا صدا زدند
دیدم به چشم خود که دل مادرت شکست
وقتی که سوی اکبر تو سنگ می زدند
در شهر کوفه حرمت پیغمبرت شکست
در مجلسی که روی لبت چوب می زدند
دیدم هزار بار دل همسرت شکست
************************
میثم مؤمنی نژاد
ای کوه صبر محمل تو نور طور داشت
یعنی خدا به بزم غم تو حضور داشت
بر بال جبرئیل امین بوده ای سوار
بر کعبه ای که پرده ز گیسوی حور داشت
ای مادر مصیبت و غم مادر تو هم
دیشب عزا کنار ضریح تنور داشت
ای سر شکسته بهر ملاقات تو سری
با پای نیزه پیش نگاهت عبور داشت
با خطبه ات ملائکه هم گریه می کنند
پس شام از چه بود که روز سرور داشت
************************
محمود ژولیده
در آسمان فراقت، هلال را دیدم
نمردم و سرِ نیزه، هلال را دیدم
منی که روی تو را بی بهانه می دیدم
به صد بهانه فراق و ملال را دیدم
صدای قاری من از تنور می آمد
چه شد که بر سر نی این محال را دیدم
دلم ز رأس تو جویای شام هجران شد
ز عطر یاس، جواب سؤال را دیدم
بدون شرح و بیان، وصف حال تو گویاست
به زخم ابروی تو شرح حال را دیدم
اگر چه گیسوی خاکستری کبابم کرد
ز جلوه ی تو شکوه و جلال را دیدم
به من چو از سر نیزه نظاره می کردی
نگاه ملتمس خردسال را دیدم
تمام داغ و فراق تو داشت زیبایی
چرا که در رخ تو ذوالجلال را دیدم
مرا به مجلس ابن زیاد سنجیدی
ز هیبتم به رخت وصف حال را دیدم
چنان غم تو به ایراد خطبه ام وا داشت
که خود صلابت یک سرو دال را دیدم
منم معلّم تفسیر سوره ی مریم
که پاره پاره کتاب زلال را دیدم
مرا به سُخره گرفتند، پشت دروازه
به پایتخت علی، ابتذال را دیدم
ببین که دست خدا با سپاه کوفه چه کرد
در این سپاه شکست و زوال را دیدم
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: مسیرکوفه تا شام
برچسب‌ها: اشعار مسیر کوفه تا شام مهدی وحیدی
